Ervarings verhalen.

De iets minder leuke kanten van het pyrrhura-baasje zijn, vanuit de eigenaars kant geschreven.
Zeer goed voor de beginners, de twijfelaars en iedereen die er even door heen zit met gedragsproblemen om te lezen!!!
Kijk ook eens op pagina Info Posts, overig, 'Kweken met je vogel? Ervaringsverhaal.'
Hier kan je een verhaal lezen over een huiskamer-kweek, en dan de minder leuke kant ervan!

Introductieverhaal van Joy Meijers (ikzelf) met Murphy, Aengus (Guinness en Mack)

Je besluit, je kiest, krijgt en hebt wat het lot je toewijst. En ze worden dan nog wat je er verder zelf nog van maakt.
Lees als je beginner bent, als je nog geen vogel hebt, als je issues hebt. En neem het niet persoonlijk. Maar weet. Al het gedoe. We have been there and done that. En kijk waar ik en andere na jaren nog staan met onze vogels.

Murphy, vol vertrouwen. Mega band gecreëerd samen. We kunnen knuffelen, spelen, alles kan zonder ook naar 1 probleem of bijt. Samen 1!
Met Aengus hoef ik dit niet te doen, dat knuffelen, met hem deel ik liefde op een andere manier.

Ik kreeg Murphy als een rustige vogel. En ook ondanks mindere momenten (weken met bloed, weken met gegil) met opvoeding het geluk dat hij zo is gebleven..
Aengus kreeg ik al een adhd happertje en wie weet wat ik er met opvoeding van ga maken haha, al blijft hij zo, ik leer er net zo goed mee omgaan als hij met mij.

De kleintjes begonnen als kleine knuffeltjes in hun babyjaar en bijten nu rustig je vel eraf. Hormonen, en misschien wel voor altijd als koppel, I dont care. Geniet ik toch lekker van ze door er mee om te leren gaan (en wat training en opvoeding om het natuurlijk niet te gaat te laten worden haha)

Waarom ik dit typ?
Omdat ik zoveel mensen met spijt zie, met dit was niet wat ik dacht dat het zou zijn. Met ze bijten dus zijn niet leuk.
Ik zal eens alle 'nare' (niet zozeer voor mij naar dus) momenten met de kleintjes gaan delen. En alle irritante bijt en schreeuwmomentjes met Aengus.
Niet gedomesticeerde huisdieren kiezen is niet de vogel zijn probleem. Maar die van de mens.

Aan iedereen die vogels wil, met name pyrrhura dan hier:

ZE BIJTEN. Wil je mijn littekens zien?
ZE SCHREEUWEN. Dagen met hoofdpijn zijn in t verschiet.
ZE WILLEN AANDACHT. Dus... ZE GAAN JE IRRITEREN. Met gebijt, gegil, gekriebel, gezeik, gevlieg, geklooi, geknabbel, gesloop en met rotzooi maken.....
ZE GAAN DOOR KLEUTER EN PUBERFASE. En je uitproberen met bijten, boze buien en gillen.
ZE GAAN HORMONAAL WORDEN OF RUIEN. En daarbij grote kans dat ze vreselijk worden. Vooral met hormonaal. En dat dus minimaal 1 keer per jaar weken of maanden extra kans op bijten en gillen.
Niet elke vogel houd van trucjes trainen, al helemaal jonge vogels willen niet altijd gepushed worden. Niet alle houden van knuffelen, van spelen met hout of van spelen met plastic, slapen niet perse graag bij de mens. Etc etc

Ze gaan uuuuuren en uuuuuren tijd van je vragen en die uuuuren zijn niet allemaal leuk. Veel uren zijn vervelend en saai. Veel uren bevatten afleren of om ongewenst gedrag heen werken. 95% kans dat je gaat bloeden en het huis uit wilt vluchten. Wees voorbereid op 50/50 voor plezier en niet plezier op z'n minst in jaar 1, en dan dus elk jaar met hormonen weer word je eventueel op de proef gesteld met vervelend gedrag. Want denk maar niet dat wij met leuke vogels het altijd leuk hebben of hebben gehad. Of gaan hebben.  Maar f*ck. We take it Wendy, Franka, Drea en nog vele meer. We take it and we love them. Bloed of niet✊✊

Drea met Rikkie
Wat Joy hierboven schrijft is zo waar! Kijk hoe lang ik met Rikkie bezig geweest ben en wat was de oorzaak nou IK DUS verkeerde aanpak.opvoeding en voeding en dat 5jaar lang.en kijk waar ik nu ben met die heerlijke lullo  gewoon doorzetten leren je vogel te lezen en heb nu een super vogel met zeker zn buien maar ach die heb ik ook van tijd tot tijd.
Dus mensen lees je goed in voor je er aan begint het is niet zomaar een vogel kopen en in kooi zetten en denken dat het dan een geweldige vogel word het kost soms bloed zweet en hier heel veel tranen maar het was het meer dan waard.

Wendy met Pearl, Dusty en Billy
Zeer goed om dit eens duidelijk te maken bij mensen Meijers  
Persoonlijk vind ik Pyrrhura's ook geen vogels voor beginners.
Het zijn pittige, wispelturige, schreeuwende, lieve, stoute, grappige, boze, hormonale, liefhebbende, eigenwijze, eigenzinnige, schattige, lachwekkende, aan buien onderhevige, drukke, bewegende, soms bijtende, soms aanvallende, super leuke, clownachtige, graag etende, aanhankelijke vogels.
Kortom, geen pyrrhura is denk ik hetzelfde en elke dag is anders.

Over die van ons
Dusty kunnen we niet altijd van achteren benaderen met ons hand, hij kletst graag terug, heeft het laatste woord en danst heel graag. Soms heeft hij gewoon geen zin om op te stappen. Maar hij weet het wel wanneer ik het echt wil, want dan zet ik door en moppert ie terwijl ie toch opstapt. Hij kroelt niet graag en bijt nooit zo hard. Maar zit graag bij je op de schouder te kletsen en meer niet
Hij kan heel hard schreeuwen als ie zin heeft
Zeker als ie schrikt
Sinds hij weg is gevlogen schreeuwt ie ook wat vaker
En hij roept vaak mijn man, Mischa heel hard

Billy kan ontzettend kroelen maar ook behoorlijk hakken. Dat zie je ook aan hem, dan is is echt heel boos en wordt ie groter
Soms zit ie graag in je hand en blijft lang zitten
Hij zit graag als enige hoog op de speelboom
Kan hard lachen en kusjes roepen en schreeuwt met Dusty mee
Hij was onze eerste vogel van de vier en Dusty volgde na ongeveer twee maanden
Twee papvogels en gaat gelukkig goed met fases ook
Broedsheid dit jaar was extreem

Pearl kan ontzettend goed kletsen, vooral rond tien uur in de avond
Komen duidelijke woorden
Ze durft alleen bij mij en zit graag in mijn nek of hand
Kroelen kan echt niet, dan bijt ze alleen maar
Voor mijn man heeft ze respect maar is ze bang voor
Veel bereikt met haar inmiddels
Ze heeft door het plukken geen staartje meer maar we houden van haar zoals ze is
Ze is vriendjes met onze teckel

En Jack, bonteboertje, daarmee kan ik werkelijk alles wat ik wil
Behalve een tuigje, dan blijft ie happen
Maar das pas echt een knuffelkont en super gezellig en lief
Mijn man kan niet alles met hem, maar hij luistert wel en stapt goed op en af.

Zo zie je
Allemaal verschillend en ik behandel ze met respect door ze vogel te laten zijn en zoveel mogelijk vrijheid te geven buiten hun kooi
Maar zichzelf ook heb geleerd ze te vermaken en het naar de zin hebben in de kooi

Petrie met Joris en Joep
Erg herkenbaar allemaal. Wij hebben het eerste jaar heel vaak met de handen in het haar gezeten. Ze maakten ons soms gek met hun geschreeuw, gesloop, bijtgedrag en het feit dat we er een kwartier over deden om ze terug in de kooi te krijgen. Wij, kinderloos tegen wil en dank, hadden ineens als veertiger en vijftiger alsnog een stoute tweeling van anderhalf gekregen. Zo voelde het. Ondanks al het lezen en verzamelen van informatie, waren we niet voorbereid op die wervelwind die ineens ons leven bepaalde. Natuurlijk waren er ook geweldig leuke momenten en die deel je inderdaad. Maar dat eerste jaar was echt pittig. Nu hebben we ze 2 jaar en we kunnen inmiddels niet meer zonder onze Joris en Joep. Het zijn nu onze kinderen en we zijn dol op onze rakkers. En zij op ons. Het is langzaam gegroeid, maar solide nu. Ze bijten nog steeds, ze gillen ook meer dan wij zouden willen, ze poepen op mijn schone kleren en hoofd en onze woonkamer is aan een fikse opknapbeurt toe. Maar wat boeit het! We lachen ons rot om de streken van die twee, stoeien met ze, nemen ze mee wandelen, mee op vakantie en overladen ze met liefde. 💖

Sanne met Kaida, Pucca en Akira
Oja Kaida bleef alleen maar schreeuwen om mijn aandacht. Elke keer als ze je hoorde lopen begon ze weer. Maar als ze bij je zit kan ze heerlijk knuffelen. En toen Pucca kwam ging het er gelukkig een beetje af. Pucca daar in tegen kan ik echt niet knuffelen. Heel soms. Maar zit wel graag bij mij en heb veel met haar getraind dat ik haar 100% vertrouw als ze zelfs buiten vliegt. En Akira roept ook veel maar als je er dan bij zit is die happy, druk en aan het brabbelen😆 Mijn vriend kan er alle mee ik niets. Ook van mijn dames krijg ik soms een bijt als ze niet willen of hormonen. Maar dat moet ik lezen en niet pushen.

Het verhaal van wifi, Iris met Kiwi en Wifi.
Toen mango mijn andere pyrrhura plotseling overleed heb ik na een maand besloten om er een vriendje bij te nemen mede voor kiwi omdat ik wel moet werken. Zo gezegd zo gedaan toen ik wifi via marktplaats ging halen kwam ik binnen in een smerig stinkend huis waar wifi in een achteraf kamertje stond. De man was heel eerlijk wifi was al een tijd niet uit de kooi geweest omdat hij een ander soort vogel had waar hij een betere band mee had zodoende vroeg ik hoeveel baasjes wifi al had gehad en hij zei dat ik zijn vierde baasje zou worden. Wifi was heel angstig dat merkte ik meteen de eerste dagen heeft hij alleen maar door mijn huis gerend waardoor het voor mij erg lastig was om hem weer in zijn kooi te krijgen hij was heel erg bang voor me en wilde ook niks met me te maken hebben dus ik besloot om hem te negeren en bijvoorbeeld fruit te eten en met kiwi te spelen. Dat heeft ongeveer een maand geduurd ik heb wel momenten gehad dat ik het heel moeilijk vond want ik had met mango een super goeie band gehad maar ik zei dan tegen mezelf dit vogeltje verdiend een tweede kans ook als dat betekent dat hij nooit tam wordt. Na een maand kwam hij steeds dichterbij stapje voor stapje steeds verder eerst op mijn voet daarna verder mijn been op todat hij op schoot durfde te zitten mijn handen bleven nog even eng. Maar na een tijdje durfde hij op mijn arm en mijn hand en vingers te zitten en konden we het opstappen oefenen. Inmiddels stapt hij altijd op en komt hij soms naar me toe rennen om maar op te kunnen stappen dat had ik nooit durven dromen hopelijk is dit verhaal een stimulans voor beginnende baasjes om met veel geduld en liefde je vogeltje de tijd te geven om te wennen in zijn eigen tempo!

Franka haar verhaal over Dottie, Dodo, Dopey en Smurf!
Dit verhaal gaat over dottie dodo en dopey, en die vinden mij over het algemeen niet aardig. Waarom? Ten eerste omdat ik ze om de drie weken mee moet nemen naar de vogelarts, maar daarnaast vooral omdat ik twaalf jaar geleden ook vogels kocht zonder me in te lezen en ze daarom nooit opgevoed heb zoals het hoort....
Handgepapt en het eerste jaar onwijs lief maar zodra ze gingen puberen door onwetendheid van mijn kant niet opgevoed. Resultaat: pyrranhas  
Zoals jullie vaak zat zien in de filmpjes (op onze fb groep) en foto's met smurf weet ik 12 jaar later wel hoe ik ze moet opvoeden  
En deze drie? Die geef ik wat ze nodig hebben en vooral wat ze willen. Ze willen niet vaak bij me zitten en al helemaal niet graag kroelen dus heb ik ervoor gezorgd dat ik ze een zo groot mogelijk kooi kon geven waarin ze zich veilig voelen en zich kunnen vermaken. En als ze het dan zelf een keer aangeven mogen ze altijd op de speelboom  zoals vandaag. Ze zijn niet makkelijk, niet lief, bijten loeihard. Maar daar tegenover staat dat ze onwijs grappig zijn, echt waar, ik kan de hele dag naar ze kijken! Ze zijn avontuurlijke kleine clowntjes met een mega ego. En ik HOU van ze! Zou er niet aan moeten denken dat ze weg zouden gaan omdat ze niet willen knuffelen. Soms pakken dingen niet uit zoals je had gehoopt, maar accepteer dat dan, leer van je fouten en geef je birdies wat zij nodig hebben, niet jij. En als je dan net zoals ik met smurf een tweede kans krijgt, herinner je dan dit en doe je best om het de tweede keer te doen zoals het hoort