Alle infoposts gerelateerd aan het gedrag en/of info voor de opvoeding van je vogel!
- Hormonaal gedrag
- Straf een bijtende vogel niet!
- Partnergedrag
- Het aaien van je papegaai
INFOPOST HORMONAAL GEDRAG
Ja.. de dagen worden langer, zonnetje komt te voorschijn, de biologische klok tikt.. Lente roept en zo gaan de hormonen ook beginnen. Vele merken het wel al, een beetje, heel erg of helemaal niet. In negatieve of positieve vorm.
Een lange post met informatie om dit herhalende deel in het leven van je gaaitje, en dus jouw leven, te begrijpen. En hem of haar ermee te helpen.
Hormonen, elke gaai heeft ze, krijgt een boost zo nu en dan, en gedraagt zich ernaar. Het specifieke gedrag met hormonen verschilt per vogel. De een heeft het erg, heeft er erg last van ook en gedraagt zich vervolgens ook nog eens erg. Gelukkig hoeft dit niet perse erg agressief te zijn :)
Rond deze tijd van het jaar hebben de meeste er wel last van. Niet alleen de mens maar vooral de gaai. Sommige denken daar misschien niet echt aan, maar zo vervelend als hormonaal gedrag voor jou kan zijn, zo vreselijk is het ook voor het diertje zelf. Vooral omdat zij dit natuurlijke gebeuren niet natuurlijk kunnen uiten. Zijn ze daarbij ook nog jong, is het voor hun zelf ook een leerproces wat hormonen nou doen met het lijfje en hoe ze daar ook zelf mee om kunnen gaat in het hoofdje. Wij als mens kunnen daar zeker mee helpen, gelukkig.
Niet alleen agressief gedrag komt voort uit broedsheid.Er zijn meerder symptomen om dit te herkennen. Voer opgeven biijvoorbeeld. Aan speeltjes, takken, jijzelf. Voer opgeven is een natuurlijk gedrag naar kinderen, niet te vergeten ook naar de partner. Voer opgeven naar jou als mens komt vaak voort uit een partner relatie tussen jou en je vogel, bewust of onbewust. Partner gedrag is een ongezond iets, aangezien jij als mens niks kan terug doen om dit partner gedrag naar tevredenheid te beantwoorden. Hier komt dan ook vaak een serie andere gedragsproblemen uit voort als bijten,schreeuwen, het wegjagen van andere familieleden maar ook compleet van jou afzetten is een optie.
Extreem beschermend gedrag over hun kooi of ander "nest"plekje, het net wat extremer slopen van "nestmateriaal" zoals papier of gelijke materialen. Meer in de kooi zitten, of in nestblok. Doos, lade van je kast, onder het dekentje op de bank of achter het kussentje op de bank. Veelal zie je dat "leuke" gedrag als dansen, rond stampen, uitgerekt met bolle veertjes rond paraderen.
Ook het daadwerkelijk masturberen, met t kontje (cloaca) langs voorwerpen schuren. Hijgen wanneer je ze bij je hebt en ook opeens totaal in trance lijken.
Allemaal dingen die je veelal ziet vanuit hormonaal gedrag. Of laten we zeggen, die je vaker ziet uit hormonaal gedrag! Veel dingetjes doen vogels het hele jaar door. Ook het voer opgeven helaas. En het rond paraderen. Verschil is vaak alleen de intensiteit hiervan en dat het rond de broedtijd kan uitlopen tot extremer probleemgedrag. Vooralsnog is al het bovenstaande niet zozeer slecht. Vooral als zij het uit zichzelf doen, tegen vogelvriendjes doen, het blijft natuurlijk gedrag. Het probleem ligt hem meer in als zij dit gedrag extreem naar de mens doen. Zoals eerder genoemd, partner gedrag van vogel-mens mens-vogel is iets wat je niet wilt uit gedrag en gedragsproblemen standpunt. Ik zeg ook expres mens naar vogel, omdat vele het even hard en soms onbewust naar hun vogel doen als de vogel naar hunzelf!
De relatie die vele, vooralsnog vaak onbewust, met hun vogel hebben is een partner gebaseerde relatie. Wat schattig klinkt, maar eigenlijk vrij ongezond is. Dankzij dat feit dat wij mens zijn en niet kunnen beantwoorden aan hun partner wensen. En hun niet aan de onze, alhoewel sommige genoegen lijken te nemen met hun vogel hihi.
Een relatie gebaseerd op vriendschappelijke gevoelens, als verzorger en als flock-lid (groepslid) is een even sterke, fijne natuurlijke band om te hebben. Plus het is gezonder. Sommige mensen kennen mij en mn pyrrhura Murphy wel. Murphy heeft geen last van partnergedrag at all. Toch weten zij die ons kennen dat de band tussen mij en Murphy vol vertrouwen is, onbreekbaar. Die geweldige band hoeft dus niet uit die partner liefde te komen.
Een goede flock-relatie met je vogel verkrijg je ook door te zorgen dat je vogel ook goed om kan gaan en regelmatig omgaat met de rest van de familie, of met bezoek als je bijv alleen woont.
Relaties gebaseerd op vriendschap zijn ook makkelijk te verkrijgen en te behouden. Een paar puntjes om je aan te houden zijn eigenlijk meteen puntjes om hormonen niet sterker te maken dan hoeft. Zoals niet over het lichaampje aaien. Het kopje is genoeg en alsnog goed voor de band, het samen verzorgen versterkt deze tenslotte. Het lichaam is eigenlijk een erogene zone, met name onder de vleugels, rug en het kontje. Ook geen eten geven uit je mond, zoals partners doen. Wanneer je vogel hormonaal is, is ook stoeien en spelen een punt om op te letten. Kijk uit waar je ze aanraakt en pak niet de snavel beet om bijv te schudden. Dat laatste is ook een partner ding. Afentoe om te spelen is natuurlijk prima. Maar weet je dat broedtijd er is, let dan op.
Bovenstaande punten zijn dus ook onderdeel van helpen hormonen en hormoongedrag minimaal te houden: niet het lichaampje aaien, blijf vooral weg onder die vleugel, leg geen druk op de rug en raak het kontje niet aan. Ook staart aaien is een erotisch iets.. Als je dus veel knuffelt met je gaai in je hand weggekropen, rug tegen de binnenkant van je hand aan, let hier dan op als je last ziet van de hormonen. ik beperk het bij voorbaat al. Het is altijd beter voorkomen dan genezen.
Let op met aanraken vd snavel, zoals zij in de natuurlijk elkaars snavel beetpakken. Niet voeren uit je mond.
Er zijn nog meer dingen die je kan laten of juist doen om hormonen onder controle te houden.
Bewegen! Word vaak vergeten, lichamelijke beweging en dus moe maken is niet alleen gezond voor de geest om ze van die drift te halen, maar stiekem ook gewoon gezond!
Dieet. Suikers, vetten en proteinen zijn versterkers van gedrag. Mede dankzij de natuurlijke situatie, het is veel en goed eten voor eitjes en om babies goed op te voeden. Natuurlijk instinct tikt goed in vogels daar ze niet gedomesticeerd zijn als aantal meer voorkomende huisdieren.
Mindere van het genoemde, dus proberen minder zaad, eigenlijk ook minder pellets die veel suikers/soja/mais bevatten (van meeste pellets het grootste deel vd samenstelling ha!), minder fruit en t liefst het gegeven fruit dan die met minder suikers (komt in een andere post ook nog) en minder proteinen (mindere op eivoer bijv) Minder vette nootjes.. Meer gezonde groentes.
Let op met warme en/of pappige hapjes. Dit doet weer een link geven naar voeren, zo dus weer partner gedrag.
Ook licht, langere dagen. Het staat voor lente, en een goede omstandigheid om de natuur goed en veel voedsel te laten produceren, and again goed voor gaaienkindjes... Meer donkere uren doen vaak al wonderen met hormonen! De minimale gezonde 10u slaap per dag ook hier genomen, is het hormonaal gedrag ernstig kan je 12 tot 14 donkere uren nemen.
Zo ook vochtigheid. Vochtige omgeven is goed voor de voedselproductie vd natuur en die gevolgen weet je nu wel. Minder badderen/sproeien kan bij de extreme hormoonballetjes dus ook goed doen.
Over het algemeen minder aanraken kan al wonderen doen. Hoe leuk knuffelen ook is, het kan seksueel overkomen! Aandacht hoeft niet via knuffelen, samen spelen dansen en zingen of zelfs lezen is ook leuk!
Let op met dansen en headbangen, de extreem hormonale vogel kan zelfs daar partner gedrag in zien..
Verminder sloopspeelgoed in de kooi, zoals karton, papier, die palmblad pinatas. Dit verscheuren stimuleert nestdrang. Ook holletjes, tentjes en nestplekjes zoals gewoon donkere hoekjes en plekjes ook door het hele huis en niet alleen de kooi kunnen beter verwijdert/vermeden worden.
Hou je vogel daarentegen wel nog bezig! Laat geen lege kooi achter, zodat ze zich nog beter kunnen focussen op ongewenster gedrag. Er zijn heel veel andere speeltjes op de markt die ook leuk gevonden kunnen worden, eventueel met wat hulp.
Handige tips om je eventueel voor te bereiden op hormonaal gedrag is bijvoorbeeld je vogel en jezelf leren een opstapstok te gebruiken. Mocht de vogel agressief worden, kan de stok gebruikt worden. Bijv als ie kooi agressief word. Dit kan ook werken met andere agressie natuurlijk. Zo ontwijk je dat je gebeten word en dat je bang word van je vogel en gedrag verder escaleert.
Ook commando's goed blijven gebruiken kan handig zijn. Een vogel die weet wat ie moet doen zal minder snel naar extreem gedrag neigen. Hier met de forpus nu ook, hormonaal en boos als je aan bepaalde dingen of vogels zit. Zodra ik hem laat opstappen, "stap op", en kusje laat geven, "kus", herkent hij gewone handelingen en word direct rustiger. Tevens helpt het met die band van vriendschap ipv partner. Jij laat zien dat jij dingen van je vogel verwacht en toont hiermee een flock leider eigenschap en niet zozeer een partner eigenschap.
Hormonen en hormonaal gedrag is vooralsnog iets natuurlijks. Het is niet te stoppen, er is wel mee te leren leven. Agressie is dus niet perse een onderdeel van hormonaal gedrag! Toch doen veel mensen pas wat aan de hormonen van hun vogel als dit de kop op steekt. Ik en nog vele andere doen ook al preventief ons best. Waarom? Niet alleen omdat wij het niet willen laten escaleren naar ons toe met extreem gedrag. Ook omdat hormonen en stimuleren van deze een negatieve invloed heeft om de vogel zelf. Dit is voor mij nummer 1 reden. Bedenk maar eens wat het doet met een vogel om de hele dag rond te razen tieren en doen, wat dat doet voor de geestelijke gezondheid van zo een intelligent wezen. Stel je voor dat je baasje je constant zit op te winden en je nergens "je ei kwijt kan" en gefrustreerd raakt, baasje antwoord je driften tenslotte niet verder.. Of dat je een constante drang hebt je nestplek te verdedigen en daardoor nergens ander meer aan kan denken of iets ander doet, al wil je dit eigenlijk misschien wel.
Geestelijk weten de vogels ook niet wat ze met alles aanmoeten en de "geestelijke schade"met daaruit gedragsproblemen zijn voor alle betrokkenen geen pretje.
Vooralsnog is ook de lichamelijke schade die extreme hormoonhuishouding kan aanrichten ook niet fijn. 'Hormonal overload' kan schade aanrichten aan organen! Of alleen al het constante ei leggen van popjes..
Natuurlijk is daadwerkelijk kweken van vogels heel anders, naar zij hier hun natuurlijke gangen helemaal kunnen uiten, van de daad tot opvoeden.
Vogels die met elkaar bezig zijn hoef je dan ook niet op te breken, ook zelfde geslacht niet. Word het voor je gevoel wel heel vaak en te bond, kan je dus wat van de eerder genoemde tips gebruiken om hormonen in te dammen. Het gedrag is dus niet perse schadelijk voor vogels.
Als eentje heel intensief en vaak ermee bezig wil zijn, duidelijk meer hormonaal is dan de ander kan dit wel irritaties en boosheid naar elkaar opwekken. Vanuit dat punt dus ook altijd handig ze niet onbewust of bewust extra te stimuleren.
Sommige punten hoef je echt niet te ernstig over na te denken, toont jouw vogel amper tot geen hormonale issues. Dit is tenslotte getypt vanuit oogpunt te leren wat hormonen kan stimuleren. En om al extremer gedrag vanuit hormoon frustratie op te helpen klaren. Veel mensen gaan altijd zo direct in op bijv die agresiviteit en wat je er tegen kan doen. Negeren van aanvallen, bijten en geschreeuw, belonen van goed gedrag. Negeren en weglopen/wegzetten op speelplek od wanneer ze voeren en even af te laten koelen. Niks mis mee, dat helpt idd ook tegen de uittingen van hormonaal gedrag en ook het verminderen. Maar het gevolg verminderen is niet de oorzaak op lossen! Oorzaak aanpakken is gewoon effectiever! Al moet je zeker het gevolg, voeren/agressie/extreme aandacht vragen niet laten doorgaan zonder consequenties natuurlijk. Anders ontwikkelen deze zich weer door zonder de stimulans van hormonen en word het constant.
Heb je nu niks aan je vogel op te merken, bedenk wel dat het hun leven lang nog kan veranderen, dus het is misschien wel handig om te onthouden of al wat te blijven doen met commando's en opstapstok :) Die tevens handig zijn voor andere momenten, zoals irritaties vanuit de rui of gewone rot dagen in hun vogelleventje haha
Ikzelf beperk bijv wel het intensieve knuffelen wat meer, geef ze goed voldoende slaap zelfs nog iets meer dan de normale 10 als ik dat nodig acht. Let zoals altijd op met fruit en laat fruit hoog in suikers achterwege. Maar doe niet extreme 14 u slaap, badder ze niet minder, knuffel ze en kriebel ze. Ik geef ze voer dat warm is en zelfs afentoe pap (ook vanwege zwakkere forp)
Pas als het hormonale gedrag echt toe neemt let ik overal meer en meer op, en laat het vooral niet escaleren!
Hopelijk heb je hier wat aan!
INFOPOST BIJTENDE VOGEL NIET STRAFFEN!
Inzending van een ervaren pyrr-mamma!
Wat te doen wanneer je vogel bijt? Na 11 jaar ervaring met bijtende pyrrhura's (met zoveel kleine littekens op mijn armen als gevolg dat mensen soms vroeger of ik mijzelf pijnigde door sigaretten uit te drukken op mijn arm 😂) ben ik er inmiddels wel achter dat zaken als het opsluiten in een kast, doosje of de wc niet helpen!! Dit is ontzettend eng voor je vogel. De eerste paar keer zal hij vast stoppen met bijten, hij is immers zo overdonderd/geschrokken dat hij niet weet wat hij met de situatie aan moet. Maar op de lange termijn wordt je vogel steeds angstiger en wat doet een angstige vogel? Juist ja, bijten!
Je schaad dus niet alleen de band met je vogel maar leert ook nog eens negatief gedrag aan.
Hoe dan wel te handelen? Iedereen doet het op zijn eigen manier. Boos worden helpt niet, dit snapt je vogel niet. Ik leg op het moment dat mijn vogel bijt mijn vinger op zijn snavel als hij mijn vibger vastheeft (niet knijpen of iets dergelijks) zeg duidelijk NEE! En zet hem aan de kant, niet op schoot maar naast mij op de bank, of even op de speelboom. Ik negeer de vogel niet en blijf in contact, maar bij mij zitten mag even niet want dat is de beloning voor goed gedrag.
Na een paar minuten laat ik de vogel weer opstappen. Bijt hij weer? Herhaal ik het proces. Stapt hij netjes op? Dan prijs ik hem de hemel in en mag hij weer bij mij zitten.
Op deze manier bekrachtig je positief gedrag en zal je vogel minder gaan bijten.
Door Franka Ruitenberg🐥
Franka bracht, net als wat andere, tot mijn aandacht dat het beroemde straffen van je vogel toch weer de kop op doet. Een mooi moment om even te benadrukken dat een bange vogel ook een tamme vogel lijkt, en dat onze gaaitjes STRAFFEN NIET BEGRIJPEN. Ze leggen niet de link van ik maak baasje boos dus mag dit niet doet. Zij zien negatieve aandacht, straffen, ook als aandacht. Bij schreeuwen terug schreeuwen werkt dus alleen maar tegen.. Een bijtende vogel in zijn kooi zetten, in een doos proppen.. Zoals Franka benoemd, het is negatief en vaak een niet 1,2,3 gevolg op het bijten maar er gebeurt nog van alles tussen bijten en straffen.. Dus ze snappen niet het actie-gevolg process in deze handelingen zoals "wij" hopen. En okay, je hebt mensen die zeggen het werkt, maar in wat voor een staat is de vogel verder? Of de band? WIl jij het risico lopen dat je de band van je vogel, gebaseerd op vriendschap en vertrouwen, kan schaden? Terwijl er veel leukere oplossingen zijn om gedrag af te leren, die veel 'liever' zijn voor zowel vogel als mens. Vooral vogel..
Aangezien vogels "leven op aandacht" is de beste manier die je 'straf' kan noemen, aandacht wegnemen. Net zoals je een kind niet slaat, maar zn tv uurtje afpakt als straf, kan je bij een vogel zn aandacht afpakken.
Alleen is dat natuurlijk allemaal heel leuk, Franka en ik moeten hier echt BENADRUKKEN dat dit nog steeds weinig uithaald zonder positive reinforcement, ofwel positief gedrag belonen. Net zoals Franka aangaf. Netjes opstappen is weer aandacht, wederom bijten is de rug toegekeerd krijgen! ook met schreeuwen bijvoorbeeld. Een stille vogel krijgt een knufje en wat lekkers, een schreeuwende vogel krijgt niet eens je oogcontact.
Ten alle tijden goed opstappen belonen, met een simpele blije reactie, is dus al positive reinforcement en helpt in het proces niet gewenst bedrag af te leren.
Een bijtende vogel hebben is ook niet iets om je voor te schamen. Veel mensen denken dat het puur aan hun ligt.. Dat ze wat slecht doen. Nee, vogels zijn gewoon lastige, niet gedomesticeerde en vrij wispelturige, hormonale diertjes haha. Als het puur aan de mens zou liggen dat een vogel wel of niet bijt, zouden 99% van de eigenaren slechte eigenaren zijn. De snavel van een vogel is wat handen voor ons zijn, en onze woorden. Zij kunnen geen nee zeggen, of nu even niet. Of je hand wegduwen. Zij hebben alleen lichaamstaal en hun snavel.
Leer de lichaamstaal van je vogel dan ook kennen, en op tijd herkennen, zodat je het bijten al kan omzeilen bijvoorbeeld met opstappen via een opstapstok.
En onthou, goed gedrag is GE-WEL-DIG. Blijf blij met alle kleine dingetjes, vooral als je weet dat er een bijtfase is of als je vogel gewoon bijteriger is!
INFOPOST PARTNERGEDRAG
Vreselijk lastig om hier kort over te zijn.. Had ook wel langer gekunt hihi
Tevens verwijs ik naar 2 andere infoposts, ook hier te vinden op de website!
Partnergedrag is eigenlijk een veelvoorkomend en nare situatie van ongewenst gedrag. Het is ook een probleem dat vaak de oorzaak is van vele andere gedragsproblemen, denk aan schreeuwen, bijten, extreme eenkennigheid..!
Eigenlijk is het evenveel een gaaiengedragsprobleem als een mensen gedragsprobleem. De mensen zijn vaak, onbewust maar ook wel bewust, de echte aanstichters van dit niet gewenste gedrag…
Vogels zijn, zoals al vaker is gezegd, niet gedomesticeerd. We blijven dit ook lekker herhalen, want hierdoor weet je dat ze nog goed in contact staan met hun natuurlijke gedrag. Dus niet aangepast zijn voor het leven met ons.
Natuurlijk gedrag voor vogels is dat zij een partner kiezen en hier mee samen blijven zolang ze leven (dus sterft 1 vd 2, zal deze wel verder zoeken naar een nieuwe partner). Uitzonderingen zijn er wel (zoals de edelpapegaai), maar mijn doelgroep van Pyrrhura, Forpus en parkiet werkt wel zo. Hieruit komt de natuurlijke drang van onze gaaien om eenkennig te zijn. Toch hoeft dit ook niet perse, aangezien dit ook een uitstroming van verkeerd partnergedrag kan zijn. Niet perse, want zelfs al heb je geen partnergedrag problemen kan alsnog de vogel eenkennig worden:)
Gekozen koppeltjes zijn vaak samen, knuffelen, planten zich voort. Andere vogels mogen zich wel in de buurt begeven in de groep, ze mogen ook gewoon kopjes kroelen. Maar acties als voeren, over het hele lichaampje kriebelen en het daadwerkelijke voortplanten is echt alleen weggelegd voor de partner!
Wat is partnergedrag dan eigenlijk tegenover mensen? Niet veel anders dan hun natuurlijke partnergedrag natuurlijk! Toch even de punten opgenoemd:
- Voer opgeven (die snelle hoofdbewegingen en kok-bewegingen, vaak maar niet altijd gepaard met daadwerkelijk voer vanuit de krop)
- Voer vragen, vaak gepaard met “kwaken” en bedelen met flapperen of laten hangen vd vleugels
- Hijgen (snavel open houden) uit opwinding wanneer je hem aanraakt buiten het hoofdje om
- Je hand (arm, hoofd, been, voet etc..) beklimmen en er tegen aan drukken/wrijven met het kontje
- Het kontje omhoog houden, lijfje omlaag gedrukt, en tegen je aan drukken/wrijven
- Imponeren met soort van dansjes, veel headbangen, of vaak de vleugels omhoog houden/flappen
- Extremere beschermingsdrang over jou
Nu je weet dat het natuurlijk gedrag is, en hoe je het gedrag kan herkennen, is het natuurlijk ook handig t weten hoe je het kan vermijden en begrijpen waarom dit gedrag nou slecht is voor je vogel.
Eigenlijk is het vermijden van deze partner-band nog vrij goed te doen. Een van de belangrijkste punten is zorg dat je je vogel niet buiten het kopje aait en kriebelt. Ja, je vogel zal wel aangeven dat ie het lekker vind vooral onder de vleugels gekroelt te worden. Maar eigenlijk is alles buiten het kopje om, en met name onder die vleugels en rond de cloaca, een erogene zone. Door daar te kriebelen wind je de vogel op en geef je verkeerde signalen af. Dat doe je ook door voer te geven vanuit je mond, heel veel te knuffelen met je vogel (met je handen om het hele lijf enzo). Ook puntjes als even niet samen dansen en met het hoofd op een neer bewegen (dit kan gezien worden als voer opgeef bewegingen en dansen als imponeer gedrag), geen warm en zacht voedsel geven en niet de snavel vasthouden en schudden bijvoorbeeld met spelen zijn handig om te onthouden als je met een vogel met partnergedrag naar jou zit. En natuurlijk heb je de verplichting om het hormoonlevel laag te houden, hierover was te lezen in de infopost over hormonen een paar posts geleden. Want vaak zie je dat dit partnergedrag opeens begint of verergt wanneer de hormoonhuishouding zijn natuurlijke boost neemt rond de lente. Als de hormonen dus gekalmeerd worden, zal de vogel ook minder snel verkeerd gaan denken. Natuurlijk kan je nog zo je best doen op die hormonen, blijf je de vogel zelf opwinden dan blijft het probleem..
Minder knuffelen is dus goed, maar minder interactie hoeft er niet te zijn! Spelen en vooral trainen geven een geweldige interactie en vriendschapsband versterkter die jullie gezond onafscheidelijk kan maken :) Maar ook altijd duidelijk zijn in je opvoeding met commando's zorgen ook ervoor de de vogel begrijpt wat er van hem verwacht word en zal een band van leraar-leerling creëren of ook wel flock leader, een soort leider van de flock (groep). Dus niet de 'seksuele partner'.
Het verschilt dus heel erg per vogel en de reacties op jou of op zijn (of haar) eigen hormonen. Sommige vogels merk je jaren niks van en opeens... Van andere heb je er al vanaf jongs af aan gedoe mee en weer andere krijgen het nooit.
Je vogel heel veel (verkeerde) aandacht geven is ook een aanstichter van partnergedrag. Hierbij denk ik niet alleen aan teveel aaien en knuffelen, maar ook gewoon constant op je hebben, meenemen op je schouder. Ja een vogel wil en heeft ook gewoon veel aandacht nodig, maar aandacht kan ook gegeven worden op een gezondere manier. Een vogel moet ook zijn eigen zelf kunnen zijn. Dus lekker vanaf zijn of haar plek dicht in de buurt meekijken, of kletsen met je. Niet altijd met dat lichamelijke contact. In het wild is een vogel ook zijn eigen 'persoon' en niet alleen de partner van een ander. In de post over aandacht geven leg ik ook uit dat directe aandacht niet de hele tijd gegeven moet worden, maar de indirect aandacht ook heel belangrijk is!
Mocht je vogel nou toch partnergedrag uiten naar je, stimuleer dit dan niet verder. Voorbeeld: je zit met je gaai op de bank en opeens geeft deze voer op aan je hand? Zet de vogel weg (vermijd teveel contact) bijvoorbeeld naast je of op de leuning, en loop desnoods even weg. Of zet deze even op zn speelplek en laat even bekoelen. Uiteindelijk snapt de vogel dat je dit gedrag niet wenst, en zijn zo gewenste aandacht dan ook verdwijnt. Je kan ook de handeling afleiden met een andere handeling, door bijvoorbeeld de vogel eerst even van je af te zetten en een speeltje te pakken en gaan spelen. Ga ook na wat je zelf deed. Was je aan het kriebelen? Of zat de vogel met het lijfje in je hand? Ga na of je zelf iets deed om te triggeren en vermijd de situatie of verkort de handeling (knuffelen is opzich natuurlijk leuk voor beiden) als je merkt dat dit iedere keer weer de veroorzaker is. Hoe hardnekkiger de vogel, hoe meer je zal moeten nagaan en eventueel moeten stoppen met triggeren. Soms doen het ze het gewoon wanneer ze dus heel veel aandacht hebben gehad, maar soms ook uit het niks. Hier kunnen hormonen ook de rol spelen. Dan kan je ook alle puntjes voor hormoon beperking even nagaan (genoeg donkere uren etc)
Eenkennigheid is ook een veroorzaker van partnergedrag, net zoveel als met partnergedrag eenkennigheid mee komt. Als je er voor zorgt dat de rest van de familie en/of bezoek ook aandacht besteed aan de vogel, met de vogel kan trainen, lekkers geven.. Zorg je ook dat je vogel de hele familie accepteerd, en de nare kanten van eenkennigheid (bijtgedrag, schreeuwgedrag, of zelfs niet eten wanneer jij er niet bent) worden beperkt. De vogel heeft tenslotte een groep, en de hele groep houd veilig. Wanneer partnergedrag gevormd is, zul je zien dat de rest van de familie er best onder kan lijden. Vermijd dit dan ook, zorg dat vanaf dag 1 iedereen goed met de vogel omgaat en geef geen andere signalen af door bovengenoemd aaien buiten het kopje etc. Met gaaien heb je nou eenmaal veel kans dat ze een favoriet uitkiezen, maar dit hoeft niet te betekenen dat ze alle andere familieleden niet moeten of aanvallen, mits goed gehandeld.
Ook meerdere gaaien hebben hoeft dit niet perse te voorkomen, ook al hebben ze een vriendje, de band met jou kan het nog steeds winnen. Of een 2e erbij doen, zou het probleem verhelpen, wees daar maar niet zeker van. Ik zou zelfs eerst het partnergedrag aanpakken voor er een 2e gaai bij komt, zodat acceptatie meer kans heeft.
Een vriendschapsband met je vogel hebben is ook gewoon even leuk en een even sterke band als de partner relatie. Misschien zelfs sterker en sowieso fijner voor beide, het normale gedrag van een koppel en de frustraties vanuit het partnergedrag zijn niet aanwezig tenslotte.
Waarom is partnergedrag nou zo slecht? Het is natuurlijk eigenlijk al niet gewenst vanwege het bijt- schreeuwgedrag en de eenkennigheids issues die er uit voort kunnen komen. Die problemen komen bijvoorbeeld voort uit het altijd samen willen zijn met jou(schreeuwen), een ongezonde drang je te beschermen en dat jij alleen van hem bent (eenkennig/agressie/bijten). Maar daarnaast krijgt de vogel krijgt een heleboel signalen van jou, zijn partner, en uiteindelijk wil hier natuurlijk ook de drang van voortplanting de overhand gaan nemen. Helaas kan jij de vogel weinig geven, geen voldoening op seksueel vlak of qua "kinderwens". Zo een vogel raakt gefrustreerd, wil dingen die niet kunnen, en kan hier ook agressief van worden. Daarnaast is het ook ongezond voor je gaai. Geestelijk en lichamelijk. Die frustratie zoals al hierboven word aangegeven kan geestelijk veel doen met je vogel, wat je al ziet aan zenuwachtig en agressief gedrag. Eenzaamheid word versterkt.
Ook lichamelijk doet het wat. De overstimulatie en frustratie geeft je vogel een hormoon overvloed. Al de hormonen, adrenaline en neurotransmitters geven je vogel een constant naar gevoel en kan ook schade aanrichten aan organen! Vergeet ook niet dat plukken ook een resultaat kan zijn van partnergedrag..
Infopost: Het ‘aaien’ van je papegaai
Vandaag pakken we even het beroemde aanraken van je papegaai beet. Een klein puntje in eigenlijk een groter geheel, maar wat zeker even een ‘spotlight’ plekje waard is.
Zoals iedereen die PerfectPyrrhura een beetje volgt wel weet onderhand, onze vogeltjes zijn geen gedomesticeerde dieren en neigen nog erg naar hun “natuurlijke” kant. Dit maakt het houden van een papegaai soms een grote uitdaging. Wij zien ze als huisdieren, natuurlijk zijn ze dat ook, maar niet zoals een hond of kat dat is. Ze zijn van nature geen grote knuffelaars en in de natuur zie je dat vooral de partners op heel veel plekken mogen kroelen en kriebelen, en natuurlijk gewoon de veertjes verzorgen. Wat wij eigenlijk willen met onze huiskamer vogels zijn geen partnerrelaties, maar vriendschappelijke relaties zoals ook tussen flock-leden heerst. Een sterke liefdevolle band, gebaseerd op wederzijds vertrouwen. Een partner kunnen wij niet zijn voor hun, en als wij die rol toch innemen kan een ingewikkeld gedragsprobleem ontstaan van partnergedrag. De gaai wil namelijk van alles van zijn partner, constant samen zijn, voeren en paren... Iets wat wij ze niet kunnen geven, wat tot grote frustraties kan leiden in het leuke hoofdje van onze gevederde vrienden.
Een van de gemaakte fouten bij vogels die in partnergedrag vastzitten is het verkeerd aanraken van de papegaai. Het is niet heel lastig, alles buiten het kopje en de nek om kan als ‘verboden te aaien’ gebied beschouwd worden. De ene vogel is dan wel gevoeliger er voor dan de ander, het is altijd aan te raden gewoon jezelf en de vogel te leren om nergens ander te kroelen. Onder de vleugels, het buikje, bij het kontje en zelfs de staart of rug met lange halen, het kan allemaal een verkeerd ‘seksueel’ signaal afgeven. De vogel kan het idee krijgen dat jij dus een partner bent, meer van jou willen en hier gefrustreerd van raken. Schreeuwen, bijten en opeens niks meer van je willen of extreem veel van je willen. Territoriaal, hormonaal en agressief gedrag, allemaal geen onbekende resultaten. En denk maar niet dat als je er 2 hebt je wel alles er mee kan doen ;) Als ze besluiten dat jij hun partner word in plaats van de ander, verpest je eigenlijk alleen maar meer! De kans dat ze elkaar afwijzen voor jou is niet een onbekende zelfs al gebeurt het niet vaak. Daarbij, een gezonde relatie tussen jou en je vogel is evenveel waard zelfs al kan de vogel zijn of haar lusten botvieren op een vogel-partner.
Veelal word er gewezen op vogels die in de handen liggen en gekroeld worden in het nekje. Is dit niet fout? Ja en nee. Het is fout als je je vogel urenlang zo houd of heel vaak op een dag. Dan kan de vogel het ook als een stimulatie zien. Korte keertjes samen even bonden, vooral bij een vogel die niet hormonaal of overgevoelig is kan prima. Heb je een vogel die zelfs al van kroelen in de nek opgewonden raakt, dus een erg hormonale of overgevoelige vogel, is het altijd opletten en aanpassen wat je wel en niet kan doen!! Zelf altijd je vogel kennen en situatiea inschatten.
Vogels vinden het over het algemeen sowieso al super lekker om op het kopje of in de nek gekroeld te worden. Ze kunnen er zelf niet bij, en je zal zien dat onze pyrrhuraatjes helemaal met het kopje mee bewegen en aangeven waar ze gekriebeld willen worden. Naast het snaveltje, bij het oogje of lekker in dat nekje. Genoeg plekjes waar je ze minutenlang mee kan plezieren, terwijl je het ook gebruikt om tot een positieve, vertrouwelijke band te komen tussen jullie twee!
Bedenk ook altijd, afleren is altijd moeilijker dan aanleren..